Spotkanie wymyślił Kazimierz Brakoniecki, pisarz, poeta, współzałożyciel Borussii, szef centrum Polsko-Francuskiego. - We Francji co chwila mamy jakiś dzień literatury, tydzień kryminału i wiele innych form kontaktu z kulturą. U nas jest ich jeszcze mało - mówi Brakoniecki. Gorąco zaprasza olsztyniaków na dzisiejszą "Wiosnę Poetów" i śmieje się, że to nie tylko okazja do promocji poezji czy zacieśniania więzi między pokoleniami, ale też zaklinanie wiosny i "poetycki przebiśnieg". Na "Wiośnie" stawią się m.in. olsztyńscy poeci Tamara Bołdak-Janowska, Alicja Bykowska-Salczyńska, Antoni Janowski. Będą czytać swoje najnowsze utwory. W Centrum Polsko-Francuskim, gdzie będzie spotkanie, wiszą też grafiki Macina Kołpy, ilustrujące ich poezję. Tamara Bołdak-Janowska przyznała, że denerwuje się przed "Wiosną". - Dla mnie czytanie na głos to próba ważna jak cholera. Czasem po czymś takim potrafię bezlitośnie wyrzucić swój wiersz do kosza. Publiczność jest dla mnie najważniejsza - mówi poetka. - Ludzie mówią, że moja poezja zyskuje, gdy ją czytam. Mam jednak i takie wiersze, których nigdy nie odważyłbym się przeczytać publicznie - wyznaje z kolei Brakoniecki Organizatorzy nie ukrywają, że to impreza niszowa, ale jednocześnie jest otwarta dla każdego. - Zapraszamy serdecznie wszystkich olsztyńskich poetów i miłośników poezji. Początkujący i w ogóle nieznani będą też bardzo mile widziani - zachęca Brakoniecki. Obiecuje też kulinarną niespodziankę przygotowaną przez Marcina Kołpę. Brakoniecki podkreśla, że to bardziej spotkanie z żywymi ludźmi niż z poezją. - Poetów można znać lub nie, cenić albo nie, ale warto przyjść, by zobaczyć, jacy są naprawdę - mówi. - Tajemnicą poliszynela jest to, że poeci rywalizują ze sobą, nie zawsze chcą się spotykać we własnym gronie. Ja chciałbym, żeby rywalizowali ze sobą tekstami, a nie jako osoby. Dlatego na "Wiośnie" starsi spotkają się młodymi, znani z początkującymi. Co będzie, jeśli przyjdzie grafoman? - Siłą rzeczy musi się wtedy liczyć, że powiemy, co sądzimy o takiej poezji - uśmiecha się Brakoniecki. Nie ukrywa, że to spotkanie jest wprawką przed zorganizowaniem latem "Nocy poetów". - Marzy mi się taki "spęd" i święto autorów w noc świętojańską na plaży miejskiej - zdradza Brakoniecki. "Noc" towarzyszyłaby spotkaniom "Śpiewajmy poezję". - Ta impreza stała się komercyjna, ale jest okazja, by pokazać olsztyniakom i przyjezdnym, że mamy tu swoich świetnych poetów - tłumaczy. To już chyba ostatnia próba rozruszania środowiska olsztyńskich poetów. - Jeśli zakończy się klapą, to najpewniej dam sobie spokój - zapowiada Kazimierz Brakoniecki, który nie ukrywa, że już jest znużony funkcją społecznika, a następcy nie może się doczekać. Spotkanie w Centrum Polsko-Francuskim (ul. Dąbrowszczaków 39, I p.), godz. 18. Nowe wiersze olsztyńskich poetów - będą odczytane na czwartkowym spotkaniu Na cmentarzu żydowskim w Olsztynie zimą 2006 roku Ze zmrożonej górki zjeżdżają chłopcy. Widzę daleko mój dom rodzinny. Są i działki, i podstawowa szkoła. Słońce zimowo zachodzi po malinowemu. W słoju mróz rysuje magiczne hieroglify. Tu był kirkut, teraz wysokie lipy, Dom przedpogrzebowy Mendelssohna, Obramowania w pnie wrośnięte, Zapalony słońcem śnieg i dymiące zimno Stoi nas garstka i nic nie czujemy. Nie jesteśmy Żydami. Chociaż to nasze miasto. Było niemieckie, więc Niemcy ich zabili. Każdy z nas jest Żydem, kiedy nie ma pamięci. Moja droga na wzgórze do biblioteki. Kiedyś stał tu cmentarz i knajpa tętniła. Nie ma nikogo, to nie będzie świata. Zapalony śnieg serca i dymiące ciało miasta. Kazimierz Brakoniecki Nieświadomość różnicy Jak pełny krajobraz z zachodzącym słońcem byl ten człolwiek w ciemnym garniturze, z lemoniadą odblaskową, w dużej butelce, której pyzate denko wystawało mu z kieszeni. Zaglądało w oczy tych, których najpierw oślepiło, gdy samo było wesołe, kołysane, prawie uśpione. Tamara Bołdak-Janowska