Osiedle Generałów zna jak własną kieszeń. 18 lat temu został prezesem Spółdzielni Mieszkaniowej "Kormoran", która wybudowała je od podstaw. - Opóźniłem o trzy lata moment swojego odejścia na emeryturę, bo chciałem, żeby moje ,dziecko" było już pełnoletnie - śmieje się Stefan Bertrand, od 1 stycznia były prezes SM "Kormoran". Nazwa nieoficjalna "Dziecko" Stefana Bertranda przyszło na świat w 1987 roku. - Powód powstania spółdzielni był oczywisty. Ówczesny Stomil musiał wybudować mieszkania dla swoich pracowników. Fabryka zatrudniała wtedy prawie pięć tysięcy osób - opowiada Bertrand. - Wielu pracowników dowożono ze wsi i miasteczek, oddalonych od Olsztyna nawet o kilkadziesiąt kilometrów. To było bardzo uciążliwe. Trzeba było dla tych ludzi wybudować mieszkania. Przez kilka lat osiedle Generałów nosiło inną, nieoficjalną nazwą - Chamburk. To skrót od słów: "chamy" i "burki". - Tak ochrzczono nasze osiedle, bo wielu jego pierwszych mieszkańców przeprowadziło się tu ze wsi - dodaje emerytowany prezes. W szczerym polu Rodowód nazwy spółdzielni mieszkaniowej jest bardzo prosty - "Kormoran", bo taki był znak graficzny Olsztyńskich Zakładów Opon Samochodowych "Stomil". - Z tego powodu również nazwy ulic miały nosić ptasie nazwy: czapli, cyranki, perkoza i inne takie - wyjaśnia Stefan Bertrand. - Odstąpiono od tego pomysłu, bo w Olsztynie były już ulice noszące ptasie nazwy. Pierwszy blok, przy ulicy Kleeberga 7, został oddany do użytku w październiku 1989 roku. Wybudowano go w szczerym polu. Zanim to się stało, spółdzielnia wykupiła kilka hektarów ziemi należącej do dwóch rolników. - Wtedy dla mieszkańców Olsztyna był to koniec świata - przypomina sobie Stefan Bertrand. - Przecież w tamtym czasie nawet na położone dużo bliżej centrum miasta Nagórki mówiono Falklandy. Tylko plany Obecnie osiedle Generałów to 55 bloków i 120 domków jednorodzinnych, w których mieszka prawie osiem tysięcy osób. Zdaniem emerytowanego prezesa, najważniejszy problem osiedla nadal pozostaje nierozwiązany. - Nie mamy szkoły. Mimo że od lat jej budowa jest przewidziana w planach - wtrąca Stefan Bertrand. - Dzieci muszą dojeżdżać albo do SP 30 albo do SP 25. A szkoła przy takiej masie ludzi powinna powstać. Adam Pietrzak