Pocałowałam klamkę - żali się pani Krystyna (nazwisko do wiadomości redakcji). - Chciałam odzyskać własne rzeczy, ale jest to niemożliwe. Pani Krystyna jest osobą samotną. Jakiś czas temu, żeby podreperować domowe finanse, zastawiła w komisie trochę przedmiotów. Część udało się sprzedać. Reszta - dwa ogrzewacze, fryzjerska suszarka do włosów, umywalka i elektryczna prasowalnica czekały na nabywcę. Kiedy ostatnio pani Krystyna zajrzała na ul. Artyleryjską, okazało się, że komis nie działa. Jest zamknięty. - Właściciel komisu nie powiadomił mnie o likwidacji swojego punktu - mówi oburzona kobieta. - Oczywiście zastawione przedmioty do mnie nie wróciły. W skrzynce pocztowej komisu zostawiłam pisemną prośbę o zwrot tych rzeczy. Chyba nie ja jedna mam ten problem, bo skrzynka była pełna. Pod numerem telefonu, który jest przypisany komisowi (można go dostać w informacji telefonicznej Telekomunikacji Polskiej), odbiera obecnie... serwis samochodowy. - Szybciej wygra pan w totolotka, niż dodzwoni się pan do tego komisu - usłyszeliśmy wczoraj od pracownika serwisu. - Zamknięte i tyle. Zdobyliśmy domowy numer telefonu właściciela komisu. Telefon odebrała jego matka. - Syna nie ma - usłyszeliśmy. - Jest w rozjazdach i bardzo trudno go złapać. Jest wszędzie i nigdzie. Zapytaliśmy matkę właściciela o to, co teraz dzieje się z komisem. - Z tego, co wiem, na razie nie działa - odpowiedziała kobieta. Okazuje się, że w całej sytuacji niewiele można zrobić. Policja raczej nie pomoże, bo działalność komisów opiera się na umowach cywilnoprawnych. - A o własności przedmiotów w podobnych sprawach rozstrzyga sąd - mówi Izabela Niedźwiedzka z biura prasowego Komendy Miejskiej Policji w Olsztynie. - Ale najpierw trzeba złożyć pozew. Jeśli jednak pokrzywdzona kobieta podejrzewa, że doszło do popełnienia przestępstwa (np. jej przedmioty zostały sprzedane, a ona nie otrzymała za nie pieniędzy), prawo pozwala jej zgłosić ten fakt policji. A policja ma obowiązek sprawdzić, czy w sprawie - oprócz wymiaru cywilnoprawnego - nie ma też wątku karnego. Radosław Paździorko