Tak swoją akcję opisuje Ikitos:


„Znaki czasów” to akcja wskazująca na - moim zdaniem najbardziej znamienne i jedne z ważniejszych symboli naszej społeczno-politycznej rzeczywistości. Myślę, że ich interpretacja nie nastręczy zbyt wielu kłopotów nawet pasażerom przejeżdżającym obok aut, choć jednocześnie wierzę, że nie będzie jednowymiarowa.

Mam nadzieję, że pewnej gimnastyki intelektualnej dostarczy choćby znak „skołowani”. Wyśrubowane do granic rozsądku tempo współczesności, jej chyba niezbyt szczęśliwie pojmowana intensywność oraz powtarzalność tworzą pewien zamknięty cykl (krąg) naszego postępowania, wtłaczając nas w wir, jako żywo przypominający ten z terrarium dla chomików. Można bowiem czasem odnieść wrażenie, że mimo tego intensywnego tempa życia, wielu z nas stoi (kręci się) w miejscu, jednocześnie zapominając już o świecie zza szyby...

Ale to tempo nie bierze się znikąd. Rosnące dysproporcje między nakładem sił i czasu niezbędnego do zapewnienia sobie godnego bytu, przy jednocześnie ciągle wzrastających obciążeniach finansowych (tych zależnych, np. wciśniętych i/lub wmuszonych nam kredytach i niezależnych od nas, np. kolejnych podatkach) oraz rozpędzająca się dewaluacja pieniądza, strącają coraz szersze grupy ludzi do roli taniej i w pełni dyspozycyjnej siły roboczej. Między innymi o tym opowiadają znaki „praca≠płaca” czy „płać, płacz”.

Częstym (lub coraz częstszym) efektem tego zamkniętego kręgu staje się zmęczenie i zniechęcenie do aktywności innej niż „wieczorne piwko przed telewizorem” (znak „butelka”). Odgrodzeni od siebie i „nie swoich problemów” w dłuższej perspektywie stajemy się ich generatorami. Nikły udział w kulturze czy życiu publicznym ogromnej części społeczeństw są tylko jednymi z wielu skutków tego domina.

Domina, którego pięć kostek postarałem się ułożyć w symboliczną całość pt. „Znaki czasów”.

Zreinterpretowane znaki można zobaczyć na rondzie przy ulicy Bałtyckiej (3) oraz Mariańskiej (1). Piąty jest wykonany od początku do końca własnoręcznie i zawisł na płocie tylko na czas sesji zdjęciowej.

Życząc miłego oglądania chciałbym jeszcze dodać, że akcja odbyła się w sobotni wieczór, dokładnie w czasie kiedy „warmińscy rebelianci kultury” ucztowali na urzędniczo-polityczno-artystycznym raucie w salonie samochodowym mercedesa. (Dla niezorientowanych dodam, że chodzi o imprezę kończącą niezbyt płodny projekt „Warmia. Rebelia kultury”).

Mam nadzieję, że „Znakami czasu” skutecznie w(y)łączyłem się (z) do owej „samochodowej rebelii”.