Europejski Festiwal Filmowy

REPERTUAR :

1. Najlepsza forma mojego życia  reż Piotr Sobczak, czas 24,5'

Uparty, ambitny, kochający sport- niepełnosprawny biegacz Zbyszek Stefaniak. Dokument pokazuje, jak poruszający się o kulach sportowiec trenuje po to, żeby startować w biegach maratońskich w całej Europie. Trenuje w samotności, żeby nie być samotnym.

2. Sportowiec, reż. Paweł Słomkowski, czas 16'

Prawdziwy sportowiec to człowiek, który staje na linii startu i to jakie miejsce zajmie zależy tylko od niego, a nie od tego jak mocny jest jego przeciwnik. Portret prawdziwego sportowca – Piotra Truszkowskiego.

3. Ołówek , reż. Joanna Frydych, czas 11'

Pani Katarzyna jest ciężko chora. Kiedyś pełna życia kobieta, dziś została uwięziona we własnym ciele. Bez pomocy innych nie jest w stanie wykonywać najprostszych czynności, a jednak nie poddaje się i ciągle walczy o życie.

4. "Cataplexy" , reż John Salcido, USA, czas 7,5 min.

Sidney Sanders cierpi na katapleksję, rzadką chorobę, z powodu której gdy się zakochuje, jego ciało doznaje nagłego paraliżu. Żeby nie ryzykować, zdaje się na pozbawione głębszych emocji, płatne świadczenia seksualne - dopóki pewnej nocy nie okaże się, że call girl, która stoi u jego progu, jest jego przyjaciółką z dawnych lat.

5. Imagine the sky , reż. B.Kornetzky, czas 83'

Filozoficzny dokument, będący portretem uczniów szkoły Milton Margai dla niewidomych dzieci we Freetown, w Sierra Leone. Akcja filmu rozgrywa się wokół zaimprowizowanego na terenie szkoły sądu. Porywczy, ślepy jak mityczna bogini sprawiedliwości sędzia przesłuchuje uczniów w sprawie domniemanych przestępstw. Głównym tematem okazuje się jedzenie i to czy dany uczeń miał łyżkę. Uczennice opowiadają w dodatku swoje alegoryczne historie, w których główną postacią w opowieści o stworzeniu świata może być pająk, a pawian jest wcieleniem zła. Dowiadując się prawdy i rekonstruując fakty odkrywamy ulotny świat wyobraźni niewidomych nastolatków w zachodniej Afryce.

6. Przemiany, reż Gondek, czas 30'

To poemat dokumentalny opisujący rozmowy, jakie prowadzili ze sobą uczestnicy warsztatów pantomimy dla osób niesłyszących. Do rozmów używali przeróżnych narzędzi: od rąk po krzesła. Rzadziej posługiwali się słowami.