Kolebką tanga są Buenos Aires i Montevideo, jednak to przede wszystkim stolica Argentyny utożsamiana jest z tym zmysłowym tańcem. Właśnie z XIX-wiecznych ulic Buenos Aires wywodzi się jego najpopularniejszy styl, tango argentyńskie, występujące w trzech odmianach: tango vals, milonga oraz tango nuevo. Za charakterystyczny dźwięk w podkładzie muzycznym do tanga odpowiada bandoneon, rodzaj harmonii ręcznej, często mylnie brany za akordeon.
Tango, podobnie jak walc wiedeński, walc angielski, quickstep i foxtrot, należy do grupy tańców towarzyskich. Zanim jednak zyskało miejsce na salonach, było postrzegane jako nieprzyzwoite, a wręcz wulgarne. Swego czasu potępiał je nawet papież, co prawdopodobnie wynikało z intymnego charakteru tańca.
Tango wymaga komunikacji, bliskości, pełnego skupienia na drugiej osobie. To rodzaj dialogu pomiędzy parą. Wszak wywodzi się z szukania kontaktu, wspólnych emocji, których potrzebowali imigranci na obcej ziemi. Przez lata taniec ewoluował w różne style, jak tango amerykańskie, fińskie, międzynarodowe czy warszawskie. Jednak baza pozostaje ta sama.
- Bez komunikacji nie zatańczy się tanga. Ważne są tu aspekty, takie jak obecność, muzykalność, dialog pomiędzy dwiema osobami – mówi Jolanta Ciczkowska, założycielka szkoły tanga argentyńskiego w Olsztynie „Tangomagia”.
Pani Jolanta organizuje raz w roku „Weekend walentynkowy” – jednorazowe warsztaty dla osób początkujących, podczas których w ramach darmowych zajęć mogą one poznać podstawowe kroki tanga. W końcu święto zakochanych to doskonała okazja, by spróbować tańca pełnego pasji.
Działające od 2012 roku olsztyńskie stowarzyszenie Tango Argentino organizuje cykliczne milongi – comiesięczne dancingi dla pasjonatów tanga. Z tej okazji zapraszane są również pary nauczycieli z całego kraju, a nawet świata.
Poza tym, dwa razy w tygodniu grupa spotyka się na ćwiczeniach, ponieważ doskonalenie umiejętności tanecznych to proces, który trwa całe życie. Oprócz szlifowania techniki, członkowie angażują się w aktywność społeczną, „bawiąc się” razem na parkiecie. Dobra zabawa z kolei sprzyja nawiązywaniu przyjaźni.
Choć klub został oficjalnie założony 12 lat temu, już na długo wcześniej organizowano warsztaty – nieodłączną część zgłębiania sztuki tanecznej. Tańczyć można w każdym wieku, do końca aktywności fizycznej. To świetny sposób, by dostarczyć sobie regularnej dawki ruchu również podczas jesieni życia.
Dawniej dostępne jedynie dla wybranych, dziś tango otwiera swoje drzwi dla wszystkich chętnych, co podkreśla Alicja Komarzewska, wieloletnia członkini stowarzyszenia.
– Tango żyje, jak my wszyscy. Kiedyś były to elitarne, zamknięte kręgi, a teraz do nauki może przystąpić każdy. Aby zostać członkiem grupy, wystarczy wysłać prośbę o dołączenie na Facebooku.
Stowarzyszenie Tango Argentino w Olsztynie działa prężnie, wybrane osoby jeżdżą też do innych ośrodków w Polsce, gdzie olsztyniacy są bardzo dobrze oceniani. Celem organizacji jest popularyzacja tanga argentyńskiego na terenie miasta i okolic.
Tango, zarówno jako taniec, jak i gatunek muzyczny, zostało uznane za część światowego niematerialnego dziedzictwa kulturowego. W 2009 roku wpisano je na listę UNESCO.
Komentarze (3)
Dodaj swój komentarz