„Wydobycie regolitu na powierzchni Księżyca w warunkach obniżonej grawitacji” to projekt, dzięki któremu naukowcy chcą pozyskać z powierzchni Księżyca regolit – rodzaj luźnej, zwietrzałej skały pokrywającej skaliste powierzchnie. Według naukowców regolit może stanowić potencjalne źródło paliwa rakietowego oraz materiał budowlany. Dzięki jego wydobyciu na Księżycu byłoby możliwe m.in. tankowanie satelitów i statków kosmicznych paliwem wytworzonym na miejscu, naprawa i konserwacja satelitów, budowa baz i ustanowienie gospodarki kosmicznej, a co za tym idzie badania załogowe Układu Słonecznego.
- Powodzenie tego projektu tak naprawdę pokaże, na ile możliwe jest funkcjonowanie poza naszą planetą: przebywanie na Księżycu, później na Marsie itd. Jeżeli nasze badania potwierdzą, że pokrywający całą powierzchnię księżyca regolit może być powszechnie używany, żeby to nasze pozaziemskie funkcjonowanie umożliwić i ułatwić, będzie to prawdziwy przełom – mówi prof. Jacek Katzer z Katedry Inżynierii Budowlanej Wydziału Geoinżynierii.
Zespół naukowców z UWM, którym kieruje profesor Jacek Katzer, będzie odpowiadał za badania dotyczące technologii przetwarzania regolitu w celu pozyskania trwałego i odpowiedniego materiału, który w przyszłości ma posłużyć do budowy baz księżycowych.
Regolit nie występuje na Ziemi, natomiast spotyka się go na Księżycu oraz innych skalistych planetach (Mars). Za pozyskiwaniem regolitu z Księżyca przemawia księżycowa grawitacja - sześciokrotnie niższa, w porównaniu z ziemską, brak atmosfery oraz bliskość Ziemi. Na podstawie danych z miejsca lądowania księżycowych misji Apollo wiemy, że regolit pokrywający powierzchnię Księżyca składa się m.in. z tlenu, krzemu – 18,9%, żelaza – 15%, wapnia – 7,9%, tytanu – 6,5%, glinu – 5%, magnezu – 4,3% i innych – 1,3%.
W trakcie badań w ramach projektu naukowcy będą mieć na uwadze wykorzystanie technologii In-Situ Resource Utilisation (ISRU). ISRU to gromadzenie, przetwarzanie, przechowywanie i wykorzystanie materiałów z kosmosu do wykorzystania w kosmosie, które zmniejsza całkowity koszt misji kosmicznych i powiązane z nim ryzyka.
- Będziemy korzystać z symulantów gruntów księżycowych, ponieważ oryginalnego, pochodzącego z Księżyca, materiału jest bardzo mało i jest on niezwykle rzadko udostępniany do badań – mówi prof. Katzer i dodaje, że docelowo - w ramach projektu – na Księżyc ma zostać wysłany specjalny pojazd do pozyskiwania regolitu, nad którym zaawansowane prace prowadzi Centrum Badań Kosmicznych Polskiej Akademii Nauk.
Projekt dotyczący badań na Księżycu potrwa 3 lata. Jego główne cele naukowe to m.in. analiza wpływu zredukowanej grawitacji na sprawność systemów wydobywczych, analiza interakcji między ziarnami regolitu podczas wydobycia, wpływ próżni na wydajność i niezawodność systemów wydobywczych.
Prowadzi go konsorcjum, w skład którego wchodzą: Centrum Badań Kosmicznych Polskiej Akademii Nauk - lider projektu oraz partnerzy: Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie (Wydział Inżynierii Mechanicznej i Robotyki) oraz Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie (Wydział Geoinżynierii). Kierownikiem projektu jest dr hab. inż. Karol Seweryn, prof. CBK PAN.
Projekt finansuje Narodowe Centrum Nauki.
Księżyc to jeden z trzech obszarów badawczych, w których naukowcy widzą potencjał wykorzystania zasobów kosmicznych. Badania skupiają się obecnie na asteroidach z zasobami węgla, wody i metali (duże ilości chondrytów węglowych byłyby opłacalną ekonomicznie rudą dla metali z grupy platynowców), Księżycu z zasobami tlenu i księżycowego regolitu oraz Marsie z dwutlenkiem węgla i zasobami wody podpowierzchniowej. Mars jest również potencjalnym miejscem poszukiwania życia pozaziemskiego.
* dr hab. inż. Jacek Katzer, prof. UWM (Instytut Geodezji i Budownictwa, Katedra Inżynierii Budowlanej). Od 2020 jest kierownikiem Centrum Inżynierii Lądowej na Wydziale Geoinżynierii. Specjalizuje się w technologii betonu, fibrobetonu, betonów samozagęszczalnych oraz nietypowych kruszyw budowlanych. Jest autorem wielu publikacji naukowych (w większości w języku angielskim) i popularyzatorskich. Jako ekspert Komisji Europejskiej był zaangażowany w liczne ewaluacje projektów badawczych na poziomie europejskim (FP 7, Horyzont 2020), krajowym (Polska, Czechy, Łotwa, Cypr, Kazachstan) oraz lokalnym. Aktualnie pełni funkcję redaktora numeru specjalnego czasopisma naukowego Materials (MDPI).
Komentarze (6)
Dodaj swój komentarz