„Mistrz i Małgorzata” to klasyka literatury światowej. Akcja utworu rozgrywa się w dwóch – tylko pozornie odległych – światach. Pierwszy, zanurzony jest w siermiężnej codzienności Moskwy lat 30-tych ubiegłego stulecia. Szmatławe, na poły tragiczne, na poły komiczne, egzystencje „moskiewskich” bohaterów zmieniają raptownie swój kształt pej magii Wolanda oraz jego skandalizującej bandy. Widzialna i empirycznie rozpoznawalna rzeczywistość zaczyna trzeszczeć w swych podstawach. Materialistyczna koncepcja człowieka z jej opresywnością okazuje się żałosnym bublem ideologii, spod której wyłania się rozpaczliwe wołanie o miłość, wolność i dobro. Drugi świat toczy się wokół niezwykle ważnego i brzemiennego w skutkach od wpływem mistrza czarnspotkania Poncjusza Piłata z Jeszuą. Bułhakow podejmuje trud zrozumienia „chrystusowego” planu przez pryzmat ludzkiego losu. Rozmowa między namiestnikiem Judei, a Mesjaszem jawi się jako zderzenie wielkich żywiołów: przypadku i przeznaczenia, logiki i miłosierdzia, historii i jej odbicia w wyższym, boskim planie.