Impreza w Gietrzwałdzie zaczęła się w piątek po południu od spotkania w "Karczmie warmińskiej" obecnych i dawnych mieszkańców Gietrzwałdu i okolicy. Potem w Worytach Edward Cyfus, najbardziej znany w powiecie Warmiak, czytał fragmenty drugiej części swojej opowieści "A życie toczy się dalej". Kobiety ze wsi ugościły słuchaczy kiełbaskami. - Było swojsko - mówi Józef Szkandera, dyrektor gietrzwałdzkiego domu kultury, który zorganizował Spotkania Warmińskie. W sobotę organizatorzy przygotowali dla gości wiele atrakcji: od koncertu organowego, przez nabożeństwo i nadanie tytułu honorowego obywatela gminy prof. Hubertowi Orłowskiemu, urodzonemu w Gietrzwałdzie kulturoznawcy, który mieszka teraz w Poznaniu . Wieczorem był spektakl miejscowego teatru, wykład prof. Jana Chłosty o Warmiakach, a na koniec ludowa zabawa w rytm polskich biesiadnych szlagierów. Nadmiar imprez nie spodobał się gościom z Niemiec. - Nie wiadomo, gdzie iść i co oglądać - narzekał Brunon Blex. - Za mało jest informacji, co się gdzie dzieje, myślałam, że więcej ludzi przyjedzie, przecież wyemigrowały nas tysiące - dodawała Adelheid Boehm. Ale oboje zaraz podkreślali, że "to pierwsza impreza organizowana w Gietrzwałdzie i z tego powodu należy być wyrozumiałym". Ale to nie w spektaklach, koncertach i oficjalnych pogadankach leżał sens Spotkań Warmińskich. Wielu mieszkających w Niemczech Warmiaków przyjechało do Gietrzwałdu po to, żeby spotkać się z dawnymi sąsiadami, kolegami ze szkoły, żeby zobaczyć, jak obrodziły pola, które kiedyś uprawiali, co zakwitło w ich dawnych ogrodach, jak wyglądają ulice, po których kiedyś co dnia chodzili... - To już 28 lat jak wyjechałam z Olsztyna do Hanoweru, ale wciąż mnie tu ciągnie, tęsknię - przyznała Adelheid Boehm. - Miasto tak się zmieniło, rozrosło, to już nie ten sam Olsztyn. Ale i tak tęsknię... Józef Preuss, który jest stolarzem, przywiózł do Gietrzwałdu stos zdjęć: ogromnych stojących zegarów, które sam zrobił, zydli, na których siadały Warmianki strugające (nie obierające!) kartofle (nie ziemniaki!), stolików, szaf... Pokazywał je znajomym i obcym, którym opowiadał o swoim życiu, pracy, pasji robienia mebli. Jedno ze zdjęć pokazywało jego sypialnię: dwa łóżka zrobione w warmińskim stylu, a nad nimi przywieziony razem z innymi emigracyjnymi drobiazgami obraz - poblakła już nieco "Ostatnia wieczerza". - No bo jakże było nie zabrać obrazu? - opowiadał. Józef Szkandera szacuje, że przez imprezy Spotkań Warmińskich przewinęło się około dwustu osób, głównie w starszym wieku. Młodych była zaledwie garstka. - Ale nasi goście, choć nie ma ich wielu, każą nam w przyszłym roku zrobić następne Spotkania - zapowiedział Zbigniew Małkowski, wójt Gietrzwałdu.