Obrzęd święcenia pokarmów i napojów wielkanocnych jest znany w Kościele Wschodnim i Zachodnim od VIII wieku. W Polsce przyjął się na stałe w XV stuleciu. Początkowo święcono tylko baranka, później także inne pokarmy mięsne, jaja, ser, ryby, chleb, ciasto oraz przyprawy i zioła. Dla chrześcijan, baranek jest symbolem Zmartwychwstałego Chrystusa. Baranek z cukru, ciasta lub masła przypomina o nocy paschalnej. Chrzan i pieprz symbolizują gorzkie zioła, z którymi Żydzi jedli baranka przed wyjściem z Egiptu. Jajko, mimo, że stało się najbardziej popularnym symbolem wielkanocnym, nie ma odniesienia do posiłku paschalnego. W chrześcijańskiej interpretacji oznacza nowe życie. Chleb w koszyku wielkanocnym ma przypominać o "chlebie żywym, który zstąpił z nieba" i o nakarmieniu głodnego ludu, który na pustkowiu słuchał słów Chrystusa. Jest odniesieniem do przaśnego chleba paschalnego, który Żydzi spożywali podczas Paschy, ponieważ zdążyli go zakwasić. W wielkanocnym koszyku nie może zabraknąć soli, która ma chronić przed zepsuciem. Według staropolskiego powiedzenia zawartość naszego koszyka ze święconką mówi: "Co kto jada, takie zdrowie posiada". Zgadzają się z tym mieszkańcy Olsztyna, którzy już od rana święcą pokarmy. Etnografowie przypominają, że początkowo pokarmy święcono w przydrożnych kapliczkach. Dziś ze święconką do kościoła najczęściej wysyłani są najmłodsi. Przesądni uważają, że zakopana pod nowo wybudowanym domem wielkanocna pisanka zapewni pomyślność jego mieszkańcom. Jak mówi olsztyńska etnograf Elżbieta Kaczmarek, zwyczaj święcenia pokarmów na Warmii i Mazurach pojawił się stosunkowo niedawno. W pozostałych regionach kraju święcone do kościoła nosili jedynie ubodzy mieszkańcy. Bogatsi zastawiali suto stół już w sobotę i zapraszali księdza do domu. Dawniej na Warmii dużo bardziej znany niż święcone był zwyczaj palenia drewnianego krzyża. Parafianie zaraz po porannym nabożeństwie święcenia wody i ognia wyszukiwali najstarszy przydrożny krzyż we wsi i palili go. Wierzono, że okład ze spalonego w ten sposób węgla uśmierzy nawet największy ból. Wieczorem rozpoczyna się liturgia Wigilii Paschalnej, podczas której święcony jest ogień i woda, dokonuje się rownież odnowienia pamiątki chrztu. Wierni przychodzą do kościoła ze świecami, aby zapalić płomień "nowego życia", symbol zmartwychwstałego Chrystusa. Dlatego najważniejszym symbolem Wielkiej Soboty jest światło. Podczas liturgii Wigilii Paschalnej uroczyście śpiewa się orędzie wielkanocne, tak zwany "Exultet".