Niedoczynność tarczycy
Niedoczynność tarczycy to stan, w którym gruczoł wytwarza za mało hormonów. Do jego powstania predysponują m.in.:
- stan zapalny tarczycy (np. podostre zapalenie tarczycy w III fazie, choroba Hashimoto),
- niedoczynność polekowa (np. związana z długotrwałym przyjmowaniem leków tyreostatycznych, związków litu),
- wycięcie tarczycy,
- wrodzona niedoczynność tarczycy,
- obwodowa oporność na hormony tarczycy,
- radioterapia lub leczenie jodem promieniotwórczym.
Niedoczynność tarczycy objawia się w różnorodny sposób. Towarzyszą jej m.in.: wzrost masy ciała, senność, zaburzenia pamięci i koncentracji, nieregularne miesiączkowanie, spowolnienie perystaltyki jelit prowadzące do przewlekłych zaparć, łatwe marznięcie, nadmiernie rogowaciejąca skóra, obrzęki podskórne, łamliwe włosy.
Nadczynność tarczycy
Nadczynność tarczycy to stan, w którym gruczoł wytwarza zbyt dużo hormonów. Najczęściej do jej powstania prowadzi choroba Gravesa-Basedowa. To schorzenie autoimmunologiczne, w którym organizm wytwarza substancje, naśladując działanie hormonu przysadki – TSH – regulującego pracę tarczycy.
Inną możliwą przyczyną nadczynności tarczycy jest wole guzkowe toksyczne. Inaczej dla jego określenia używa się nazwy choroba Plummera. Stan ten charakteryzuje się powstaniem w tarczycy guzków produkujących hormony. Rzadziej do nadczynności prowadzą guzy przysadki mózgowej.
Nadczynności tarczycy towarzyszy szereg objawów, w tym m.in.: pobudliwość nerwowa, spadek masy ciała mimo wzrostu apetytu, nasilona praca jelit, nadmierna potliwość, uczucie duszności, kołatanie serca, słabsza tolerancja wysokich temperatur, ogólne osłabienie, drżenie rąk, ciepła i wilgotna skóra, bezsenność.
Choroba nowotworowa tarczycy
Przeważającą większość, bo około 90%, nowotworów tarczycy stanowią zmiany o łagodnym charakterze. Raki tarczycy występują rzadko, wśród nich wyróżnia się cztery typy:
- brodawkowaty,
- pęcherzykowy,
- anaplastyczny,
- rdzeniasty.
Spośród których najczęstsze są dwa pierwsze.
Czynnikami wpływającymi na powstanie choroby nowotworowej tarczycy są: narażenie na promieniowanie jonizujące, przebyte choroby tarczycy, uwarunkowania genetyczne. Choroba może początkowo przebiegać bezobjawowo lub dawać mało charakterystyczne dolegliwości. W jej przebiegu obserwuje się:
- powiększenie okolicznych węzłów chłonnych,
- wyczuwalny palpacyjnie guzek,
- ból w przedniej części szyi,
- zmianę brzmienia głosu,
- chrypkę,
- zaburzenia połykania,
- uczucie dławienia.
Podstawą leczenia jest operacyjne usunięcie części lub całej tarczycy. Jako leczenie uzupełniające stosuje się terapię jodem promieniotwórczym.
Materiał Partnera
Komentarze (0)
Dodaj swój komentarz